Z ŻYCIA SZKOŁY

21 marca obchodzony był Światowy Dzień Zespołu Downa. Data została wybrana nieprzypadkowo, ponieważ 21.03 odnosi się do trzeciego, dodatkowego chromosomu w 21 parze, który jest przyczyną tego zaburzenia genetycznego. Należy pamiętać, że Zespół Downa nie jest chorobą, tylko zaburzeniem genetycznym, któremu nie można zapobiec, nie jest ono związane z przebiegiem ciąży, stanem zdrowia matki czy jej stylem życia w trakcie ciąży. Na świecie rodzi się średnio 1 dziecka z tym zaburzeniem na 700 dzieci. Ryzyko wystąpienia tego zaburzenia wzrasta wraz z wiekiem matki. Zespół Downa wiąże się ze specyficznym wyglądem twarzy, często ze współtowarzyszącymi zaburzeniami organów wewnętrznych tj. serce, jelita, płuca. Ponadto z tym zaburzeniem genetycznym związana jest niepełnosprawność intelektualna. Często osoby z Zespołem Downa potrzebują wsparcia i opieki także w dorosłym życiu. Najważniejsze jednak jest to, by pamiętać, że są to ludzie tacy sami, jak każdy z nas. Różnią się od nas wyglądem czy niektórymi zachowaniami, ale cały czas pozostają ludźmi, którym należy się szacunek. Są osobami z takimi samymi potrzebami jak my, pragną miłości, poczucia bezpieczeństwa, bycia dostrzeżonym czy docenionym. Potrzebuje naszego wsparcia, zainteresowania. Każdego człowieka należy traktować tak, jak sami byśmy chcieli być traktowani. Trzeba patrzeć szerzej, pod dymorficzną twarzą, okularami, innym wyglądem od naszego, zawsze znajduje się człowiek, którego trzeba szanować.